W dniu 21.06.2014 r. odbyła się kończąca nasz rok harcerski zbiórka drużyny. Naszym pierwszym zadaniem było odnalezienie zaszyfrowanych słów " dziś, jutro, pojutrze", czyli plan wykonywany przez Szare Szeregi w czasie II wojny światowej. Zaprezentowałyśmy także wcześniej przygotowane prezentacje o plutonie " Alicja" stacjonującym w Krakowie.
Następnie odbył się apel. Najlepszym zastępem został zastęp Źródło. Gratulujemy!
 |
| och. Aga Setkowicz |
Czuwaj!
och. Agnieszka Setkowicz
Choć Aleksander Kamiński jako pisarz jest znany głównie dzięki książce „Kamienie na szaniec”, to myślę, że równie ważne i ciekawe jest jego dzieło „Zośka i Parasol”. Pokazuje dalsze losy szaroszeregowej młodzieży walczącej w dwóch tytułowych batalionach „Zośka” i „Parasol” z niemieckim okupantem po śmierci Rudego, Alka i Zośki. Choć nieżyjący przyjaciele są nieobecni, to wyznawane przez nich wartości trwają w pamięci ich druhów. Na tle powstania zostały przedstawione losy wybitnych postaci Szarych Szeregów: Andrzeja Romockiego – Morro, Piotra Pomiana, Stanisława Leopolda, Czarnego Jasia – Wuttke, Krzysztofa Kamila Baczyńskiego. Nie jest to opracowanie historyczne tamtych wydarzeń, lecz opowieść o ludziach, społeczności, której członkiem był autor.
Książka została napisana przez Aleksandra Kamińskiego na podstawie archiwum Jana Rodowicza- Anody, relacji żołnierzy, którzy przeżyli powstanie, listów, wspomnień rodzin poległych. Obrazuje ona realia okupowanej Warszawy tuż przed powstaniem, oraz przez jego 63 dni. Pierwsza część „W dywersji” dotyczy działalności Sz. Sz. w roku 1943, akcji dywersyjnych m.in. zamachu na Kutscherę oraz wzmożonego terroru w stolicy: egzekucje uliczne, łapanki, aresztowania. Druga część książki dotyczy Powstania Warszawskiego.
Na początku panuje atmosfera wielkiego podniecenia i nadziei ludności Warszawy na wyzwolenie. Cywile pomagają walczącym tak, jak potrafią, budując barykady, dzieląc się jedzeniem, z poświeceniem, a nawet radością. Jednak po opadnięciu emocji w myślach tych młodych ludzi rodzą się wątpliwości. Czy powstanie ma sens? Czy warto ponosić tak wielkie straty? Codziennie oglądają śmierć swoich przyjaciół, którzy mieli odbudowywać powojenną Polskę, giną zwykli ludzie, przez co entuzjazm zmienia się w negatywne nastawienie do powstańców. Są nazywani bandytami, którzy skazali Warszawę na zniszczenie. W szpitalach przybywa rannych, a Niemcy, nie zważając na znak Czerwonego Krzyża, atakują szpitale, mordując sanitariuszki, chorych, dzieci. Giną najwybitniejsi dowódcy, a nadzieja na wolność zaczyna umierać. Pod koniec powstania, kiedy klęska jest coraz bliżej, wielkie idee i plany zmieniają się już tylko w chęć przetrwania i zakończenia tej męczarni.
Aleksander Kamiński pomaga wyobrazić sobie straszną atmosferę tamtych dni, wątpliwości bohaterów i bardzo trudną sytuację, z którą musieli się zmierzyć. Bez względu na ocenę polityczną powstańcom należy się wielki szacunek i pamięć. Książka skłania do przemyśleń na temat Powstania Warszawskiego. Myślę, że warto ją przeczytać, zanim zacznie się je oceniać.
Maria Płatos
